سال نو میلادی ـ ۳۱ دسامبر (11 دی)

جشن سال نو میلادی یکی از محبوب‌ترین و پرشورترین مناسب‌های جهان هر سال در تاریخ ۳1 دسامبر برگزار می‌شود و با پایان سال قدیم میلادی، آغازی دیگر را در تقویم جهانی رقم می‌زند.
ریشه‌های جشن سال نو میلادی به قرن‌ها قبل بازمی‌گردد. نخستین بار در سال ۱۶۰۰ میلادی اسکاتلندی‌ها اول ژانویه را به‌عنوان شروع رسمی سال پذیرفتند. این زمان‌بندی از تقویم روم باستان الهام گرفته شده است که حدود ۷۰۰ سال پیش از میلاد و در دوران پادشاهی نوما پومپیلیوس شکل گرفت. در قرن هفتم میلادی نیز کلیسای کاتولیک سال نو را به‌عنوان مناسبتی رسمی به رسمیت شناخت.
هرچند سال نو و کریسمس (روز تولد حضرت مسیح) دو رویداد جداگانه‌اند، اما به دلیل فاصله زمانی کوتاه میان آن‌ها بسیاری از کشورها این دو جشن را با هم برگزار می‌کنند.
امروزه آیین‌های سال نو در بخش‌های مختلف جهان، به‌ویژه در اروپا، آمریکا، استرالیا و برخی مناطق آسیا و آفریقا، با شور و شکوه فراوان برگزار می‌شود. شهر سیدنی در استرالیا به دلیل موقعیت جغرافیایی خود از نخستین شهرهایی است که ورود به سال جدید را جشن می‌گیرد، در حالی که جزیره بیکر در اقیانوس آرام، آخرین نقطه‌ای است که سال نو را آغاز می‌کند. هم‌وطنان مسیحی ما هم سال نو میلادی را هم‌زمان با دیگر مسیحیان جهان جشن می‌گیرند.
آداب‌و‌رسوم این شب در کشورهای مختلف بازتابی از فرهنگ‌های متنوع جهان است. آتش‌بازی‌های گسترده و تماشایی، یکی از شناخته‌شده‌ترین نمادهای سال نو به شمار می‌رود که نیمه‌شب، آسمان شهرها را روشن می‌کند و پیام‌آور شادی و امید است. در برخی کشورها مراسم مذهبی و حضور در کلیساها بخشی از برنامه‌های آغاز سال جدید محسوب می‌شود.
در کنار این آیین‌ها، دورهمی‌های خانوادگی و مهمانی‌های دوستانه نیز جایگاه ویژه‌ای دارد. بسیاری از مردم این شب را در کنار عزیزانشان سپری می‌کنند، غذاهای خاص می‌پزند و لحظاتی به‌یادماندنی می‌سازند. نوشتن اهداف و آرزوها برای سال پیش‌رو و تزئین خانه‌ها با چراغ‌ها و نمادهای سال نو از سنت‌های رایج این مناسبت است.
سال نو میلادی تنها تغییر یک عدد در تقویم نیست، بلکه بهانه‌ای است برای مکثی کوتاه، مرور گذشته و آغاز دوباره با امید و انگیزه‌ای تازه؛ فرصتی برای نزدیک‌تر شدن آدم‌ها به یکدیگر و نگاهی مثبت‌تر به روزهایی که در پیش است.