در سال ۱۹۸۱ میلادی سازمان ملل متحد روز ۲۵ نوامبر (مصادف با چهارم آذر) را روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان نامگذاری کرد. این تاریخ به یادِ خواهران میرابال، فعالان سیاسی جمهوری دومینیکن انتخاب شد که که در همین روز در سال ۱۹۶۰ به دستور دیکتاتور وقت کشته شدند.
بر اساس تعریف مجمع عمومی سازمان ملل متحد، خشونت علیه زنان شامل «هرگونه عمل خشونت‌آمیز بر پایه جنسیت است که به آسیب فیزیکی، جنسی یا روانی منجر شود» و تهدید به چنین اعمالی و اجبار یا محروم کردن از آزادی نیز در این تعریف جای می‌گیرد.
انواع خشونت علیه زنان را می‌توان به دسته‌های خشونت فیزیکی، جنسی، روانی، اقتصادی و نهادی (تبعیض در قوانین و مقررات) تقسیم کرد. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود یک سوم زنان جهان در طول زندگی خود خشونت فیزیکی یا جنسی را تجربه می‌کنند و این آمار در برخی مناطق به ۷۰ درصد نیز می‌رسد. متأسفانه عاملان خشونت در اکثر موارد همسران یا دیگر نزدیکان این زنان هستند.
اسناد مهمی در سطح بین‌المللی، برای حمایت از حقوق زنان تصویب شده است، از جمله کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW) که ایران نیز در سال ۱۳۸۲ به آن پیوست یا «اعلامیه رفع خشونت علیه زنان» که در سال ۱۹۹۳ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید. در ایران نیز قوانینی برای حمایت از زنان در برابر خشونت تصویب شده است. قانون «حمایت از خانواده» و قانون «تأمین امنیت زنان در برابر خشونت» از جمله این موارد هستند.
با این وجود، چالش‌های اجرایی و فرهنگی متعددی در مسیر مقابله با خشونت علیه زنان وجود دارد و مانند اکثر معضلات و مشکلات اجتماعی، آموزشی که منجر به پیشگیری از خشونت شود، در طولانی‌مدت بسیار کم‌هزینه تر و پربازده‌تر از مبارزه با این معضل است. البته چنین آموزشی نیازمند عزم ملی و بین‌المللی است و این کار فقط با همکاری دولت‌ها، سازمان‌های مردمی، نهادهای آموزشی، رسانه‌ها و مردم ممکن خواهد بود.
نشر آگاهی درباره‌ی زیرساخت‌های فرهنگی که خشونت را تغذیه می‌کنند، انواع خشونت، نحوه‌ی مقابله با آنها، معرفی مراجع و مراکز حمایت‌گر و … نقش مهمی در کاهش این معضل دارد. آموزش در این حوزه از سنین کودکی نیز به تربیت نسلی آگاه‌تر و کاهش این معضل در آینده کمک می‌کند. چنین آموزشی به کودکان و نوجوانان فرصت می‌دهد اطلاعاتی درست در این حوزه کسب کنند و انتخاب‌های آگاهانه‌تری داشته باشند و با انتخاب نگرشی درست و آموزش به اطرافیان، گامی در جهت کاهش این معضل جهانی بردارند.
کتاب «پیشگیری از خشونت» منبعی مناسب برای آموزش به نوجوانان در این حوزه است که به افزایش آگاهی آنان برای مقابله با خشونت گران و استفاده از روش های بدون خشونت برای حل اختلافات آموزش یاری می رساند.
