روز جهانی کودک به سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، و نهمین مجمع عمومی سازمان ملل در تاریخ ۲۱ سپتامبر ۱۹۵۴ بازمی‌گردد. در پی کشته و یتیم شدن کودکان بسیاری در جنگ، این مجمع به صندوق کودکان سازمان ملل متحد، یونیسف، مأموریت داد روزی را در سال به نام «روز کودک» نام‌گذاری کند تا شاید به بچه‌ها و حقوق آنها توجه بیشتری شود. از آن زمان تاکنون، سازمان ملل روز بیستم نوامبر و کشورهای مختلف، روزهای متفاوتی را «روز کودک» تعیین کرده‌اند.
نام‌گذاری روز کودک با سه هدف اصلی انجام گرفت:
- دفاع از حقوق کودکان
- تشویق دوستی میان نوجوانان جهان
- متعهد کردن دولت‌ها برای پشتیبانی از فعالیت‌های یونیسف
تا امروز 150 کشور جهان، یک روز در سال را به کودکان اختصاص داده‌اند. در ایران نیز در سال 1376 جلسه‌ای با حضور نمایندگان وزارت آموزش و پرورش، سازمان بهزیستی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و برخی دیگر از نهادها تشکیل و روز هشتم اکتبر برابر با 16 مهرماه به عنوان روز ملی کودک معرفی شد. شورای فرهنگ عمومی نیز این روز را تصویب کرد و به تقویم ملی افزود.
بر اساس پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک، همه افراد زیر 18 سال کودک‌اند و باید در فضایی سرشار از محبت، تفاهم، خوشبختی و عاری از تبعیض بزرگ شوند. آنها از حق آموزش رایگان، تغذیه سالم، امنیت و بازی برخوردارند؛ بی‌آنکه به نژاد، قومیت، جنسیت و گرایش‌های جنسی‌شان توجه شود.؛ اگرچه متأسفانه هنوز بسیاری از کودکان در سراسر دنیا از حقوق اولیه خود بی‌بهره و در چرخه معیوب ناآگاهی و فقر گرفتارند.
مؤسسه آمال تلاش می‌کند برای کمک به توانمند شدن کودکان در زمینه‌های اجتماعی و مالی، در مسیر محقق شدن حقوق کودکان و نوجوانان گام بردارد و همانگونه که در کتاب «مهارت‌های زندگی و آموزش مالی برای صلح» آمده، باور دارد «صلح، عدالت و رونق اقتصادی تفکیک‌ناپذیرند و آموزش، امکان دست‌یابی به آنها را تسهیل می‌کند. عدالت اجتماعی و رفاه مالی، همدیگر را تغذیه می‌کنند تا چرخه مفید قدرتمندی بسازند و شرایطی را مهیا سازند که در آن روابط بر پایه صلح شکل بگیرد.» آموزش به کودکان برای تحسین فردیت هر انسان، پرهیز از کلیشه‌ها و تهمت‌ها و قبیله‌گرایی، همچنین شناخت ارتباط میان فقر، بیکاری، جنگ و درگیری، به توانمندی و شکوفایی خودشان و بهبود جامعه‌شان کمک می‌کند تا در نهایت کودکان ما نقشی مؤثر در حمایت، مطالبه‌گری و احقاق حقوق خود بیابند و معماران صلح و عدالت در جامعه‌شان باشند.